Afgelopen november deed Margriet Bos (32) mee aan de eerste XR acties in Londen. Samen met duizenden anderen hielp ze vijf bruggen over de Theems te blokkeren. Ze werd hierbij twee keer gearresteerd. De tweede keer werd haar ID-kaart afgenomen en was ze anderhalve week papierloos en niet in staat Engeland te verlaten.

Misschien heeft u het nieuws en de wetenschap rondom klimaatverandering wat gevolgd; het is nogal een hot topic. De opwarming van de aarde gaat in een rap tempo en zorgt voor het ‘oververhitten’ van systemen die het meeste leven op aarde mogelijk maken. Wetenschappers waarschuwen voor het risico van een domino-effect van opwarming als een bepaalde grens wordt overschreden. Onze huidige CO2-uitstoot als mensheid en onze huidige plannen om die te verminderen zijn absoluut ontoereikend. We zijn te traag en terughoudend in onze veranderingen. De armsten en zwaksten van onze wereld worden het eerst en het hardst getroffen door de klimaatveranderingen. We hebben een complete reformatie van onze mondiale economie nodig op alle niveaus.

Ik vrees voor de leefbaarheid van onze toekomst en die van de kinderen van mijn broers en vrienden. Ik maak deel uit van een systeem dat de aarde (in mijn ogen God’s schepping) schaamteloos plundert en ruïneert. Daarom voel ik mij verantwoordelijk om in de wijze waarop ik mijn leven leid te zoeken naar wat een duurzame levensstijl zou kunnen zijn en hoe we als mensheid een andere weg in kunnen slaan. We zijn allemaal verbonden. Al het leven op aarde is met elkaar verbonden. Wat we de aarde aandoen, doen we onszelf aan.

Hoopgevende beweging
Extinction Rebellion is een groep die via geweldloze acties van burgerlijke ongehoorzaamheid probeert verandering te versnellen en de urgentie van onze situatie duidelijk te maken. Deze beweging is in Engeland ontstaan, maar is inmiddels wereldwijd verspreid. Ook in Nederland komt er iets van de grond.

Het bijzondere aan Extinction Rebellion vind ik dat het een beweging is zonder centraal machtscentrum. Iedereen mag bijdragen en de intentie wordt uitgesproken ieder mens en elk deel van elk mens te verwelkomen om op toegankelijke wijze met elkaar samen te werken. De tien Uitgangspunten en Kernwaarden die de kern vormen van de beweging spreken van een besef van onze eigen bijdrage aan de slechte staat waarin de aarde nu verkeert en de wens om onszelf uit te dagen te veranderen. Beginnend bij onszelf en met cycli van actie, reflecteren en leren willen we bouwen aan een wereld waarin het leven voorop staat.

We willen geweldloosheid oefenen in onszelf en naar alles en iedereen om ons heen; bouwen aan een nieuwe cultuur waarin structuren van macht worden afgebroken en plaatsmaken voor een veerkrachtige en flexibele manier van samenleven. Een samenleving waarin iedereen welkom is en een bijdrage kan leveren en we zo leven dat de aarde voor de komende generaties leefbaar blijft.

Christian Climate Action
Voor mij kwam dit duidelijk naar voren in de manier waarop activisten die bereid zijn zich te laten arresteren werden gesteund voor, tijdens en na een actie. Na elke arrestatie werd er buiten het politiebureau op mij gewacht met iets warms om te drinken, wat eten en een knuffel, mensen die me vroegen hoe het was gegaan en hoe het met mij ging.

Ik deed in Londen mee met de acties binnen een kleinere affiniteitsgroep van christenen genaamd ‘Christian Climate Action’. Een aantal van hen kende ik al en dit hielp mij enorm. Ik voelde me veilig en wist me gedragen door de anderen. Dagelijks evalueerden we samen de dag en deelden hoe iedereen erbij zat. Een groot deel van deze groep is tijdens de twee weken van actie meermaals gearresteerd, inclusief een 82-jarige grootvader uit Bristol en meerdere ouders van tieners.

Papierloos
Gearresteerd worden was een bijzondere ervaring, al was het niet mijn eerste keer. Ik was me al langere tijd hierop aan het voorbereiden, mentaal en spiritueel. Toen ik bijna zeven jaar geleden in een christen-anarchistische gemeenschap ging wonen, stond dit allemaal heel ver van me af en voelde ik al grote spanning bij het vasthouden van een spandoek. Maar in de loop der jaren ben ik veranderd. Ik heb de ruimte gekregen om op mijn eigen tempo, stapje voor stapje, nieuwe gebieden van activisme te ontdekken en dit te verweven met mijn zich ontwikkelende spiritualiteit.

Deze combinatie is voor mij essentieel; al mijn ‘actie’ komt voort uit mijn ‘spirit’. Ik worstel vooral met de angst van het niet-weten wanneer je je overgeeft aan ‘het systeem’. Ik ben bereid menselijke wetten te breken als ik geloof dat er een hogere wet gehoorzaamd moet worden. Daar wil ik verantwoordelijkheid voor nemen door te wachten op de politie en mezelf over te leveren aan hun macht.

Afgelopen november leverde mij dit twee keer goede ontmoetingen met agenten en een vriendelijke behandeling op. Maar ik verloor ook mijn vrijheid en wist niet wanneer ik vrij zou komen. En de tweede keer, toen mijn ID-kaart werd vastgehouden om er zeker van te zijn dat ik terug zou komen voor een vervolgafspraak, miste ik sociale momenten in Nederland die mij erg aan het hart gingen.

Hoe kan ik omschrijven welk gevoel het mij gaf voor korte tijd ongedocumenteerd te zijn en – al zit je niet in een cel – niet vrij om te gaan waar je wilt? Het vergrootte mijn begrip voor mijn papierloze, lang wachtende huisgenoten én mijn aversie tegen de muren die we bouwen om ons destructieve welvaartsniveau te beschermen.

Die muren zullen steeds hoger moeten worden gebouwd om onze privileges te beschermen – of we breken ze af en slaan een andere weg in. Het is mijn gebed dat we de moed zullen vinden om moeilijke veranderingen te accepteren en dat we onze menselijkheid en compassie zullen weten te bewaren in alle toekomstige uitdagingen.

 

Ook bijdragen aan het blog? Stuur inzendingen naar XRNLblog@protonmail.com

Lees eerst even de richtlijnen en inspiratie voor het blog