Ons hart zegt ons dat een andere wereld mogelijk is. Onze visie op verandering is zo breed dat er verschillende meningen in kunnen zitten over hoe we het beste naar die verandering toe kunnen werken: “Een gezonde, mooie wereld, waar individualiteit en creativiteit worden ondersteund en waar mensen samenwerken, problemen oplossen en betekenis vinden, met moed, kracht en liefde. Dit zal worden ondersteund door culturen die geankerd zijn in respect voor de natuur, echte vrijheden en rechtvaardigheid.”

De noodzakelijke verandering is enorm en toch haalbaar. Geen enkel regime in de 20e eeuw kon standhouden tegen een opstand waaraan tot 3,5% van de bevolking actief deelnam (bekijk Erica Chenoweth’s TEDx talk). We erkennen dat we midden in een enorme crisis zitten, die moeilijk te bevatten en te verwerken is. We maken de 6e massale uitsterving van soorten mee en we nemen onvoldoende stappen om onze beschaving te behoeden voor de meest afschuwelijk traject van klimaatverandering. De wereld is zeer ongelijk, met rijkdom en macht geconcentreerd in een kleine minderheid. We hebben te maken met crises in onze mentale en fysische gezondheid, inclusief die van onze kinderen, gebaseerd op verschillende vormen van ondervoeding en een steeds giftiger wordend milieu. We leven met de dreiging van pandemieën naast het falen van antibiotica. Ons financiële systeem is voorbestemd voor een nieuwe crisis die groter is dan de vorige. Er heerst een wereldwijde cultuur van het veroveren van “anderen”, van concurrentie, wraak en terrorisme.

We erkennen dat onze taak misschien niet zozeer is om “de wereld te redden”, maar meer om te proberen onze veerkracht te ontwikkelen terwijl er meerdere instortingen plaatsvinden. We zijn gericht op significante verandering in de richting van:

• Een goed functionerende democratie, waarin mensen echt invloed hebben op de besluitvorming. Dit omvat de overdracht van macht naar het niveau dat het dichtst bij mensen en gemeenschappen staat, met structuren om besluitvorming op lokaal, regionaal, nationaal en internationaal niveau te vergemakkelijken.
• Een economie die is ontworpen om het welzijn van alle mensen te maximaliseren en schade aan elkaar, onze medeschepselen en onze planeet te minimaliseren. We hebben beleid en wetten nodig die zorgen voor meer gelijkheid, lokale productie, minder consumptie, geen koolstofuitstoot en geen afval.
• Een regeneratieve cultuur creëren. Daar kunnen we nu al mee beginnen! (Zie 3. Hieronder en doorlopend).

We kunnen ons richten op de symptomen van dit vergiftigd systeem, maar we grijpen ook kansen om erop te wijzen dat een volledige systeemverandering nodig is. We richten ons ook op de pijlers die het huidige neoliberale systeem in stand houden:

• Een op schulden en rente gebaseerde, gedereguleerde financiële sector.
• Een nepdemocratie in verval.
• Een media die in dienst staat van de belangen van uitbuitende rijke mensen en bedrijven.

Een regeneratieve menselijke cultuur is gezond, veerkrachtig en past zich aan; het zorgt voor de planeet en het zorgt voor het leven in het besef dat dit de meest effectieve manier is om een bloeiende toekomst voor de hele mensheid te creëren. Regeneratieve cultuur betekent jaar na jaar verbeteringen, kleine stappen nemen om te genezen en te verbeteren, en dat op alle niveaus, inclusief individuen, gemeenschappen, onze bodem, water en lucht. Meer dan een netwerk van “activisten” zijn we op zoek naar manieren van zijn en doen die positieve verandering ondersteunen. Dit kan ceremonie en gebed inhouden (op manieren die niet dogmatisch of verwacht zijn) als formaten om inspiratie te vinden in dingen die groter zijn dan onszelf. We moeten ons opnieuw verbinden met onze liefde voor onszelf, ons land en onze mensen naast bredere buren; mensen en de natuurlijke wereld.

Regeneratieve cultuur omvat een gezonde focus op wederzijds ondersteunende categorieën van:.

• Zelfzorg: hoe we zorgen voor onze eigen behoeften en persoonlijk herstel van dit giftige systeem.
• Actiezorg: hoe we voor elkaar zorgen terwijl we samen directe acties en burgerlijke ongehoorzaamheid ondernemen.
• Interpersoonlijke zorg: hoe we zorgen voor de relaties die we hebben, bewust zijn van hoe we elkaar beïnvloeden, onze kant van relaties in handen nemen.
• Community care – hoe we zorgen voor onze ontwikkeling als netwerk en gemeenschap, het versterken van onze verbindingen en het naleven van deze principes en waarden.
• People and Planet care – hoe we zorgen voor onze bredere gemeenschappen en de aarde die ons allen in leven houdt.

Het gaat over relaties. Onze relaties met onszelf en onze persoonlijke geschiedenis, onze relaties met waar we tegen vechten, onze relaties met andere mensen van dag tot dag en onze relaties als groep – deze zijn volledig van elkaar afhankelijk. Zelfzorg gaat ook over het verzorgen van de dierlijke delen van het zelf die instinctief reageren op stressvolle situaties met vechten of vluchten of flauwvallen.

We hebben de plicht om niet te gehoorzamen aan dit systeem dat het leven op aarde vernietigt en zeer onrechtvaardig is. Sommigen van ons zullen openlijke (“bovengrondse*”) acties ondernemen die arrestatie en aanklachten riskeren. Er zijn aanwijzingen dat dergelijke openlijke burgerlijke ongehoorzaamheid en directe actie cruciaal zijn voor verandering (zie bijvoorbeeld de bewijzen in CounterPower van Tim Gee en This is an Uprising van Engler & Engler). Het is niet noodzakelijk of vereist dat iedereen dit doet, want voor sommigen zijn er goede redenen om het niet te doen (we vragen iedereen om de tijd te nemen om duidelijk te zijn over hun eigen omstandigheden, angsten en motivaties hier). Belangrijk is dat onze Extinction Rebellion cultuur diegenen van ons moet ondersteunen die bereid zijn om zichzelf op deze manier op het spel te zetten – er zijn ook veel ondersteunende rollen die nuttig zijn en we moeten minstens 3% van de bevolking in staat stellen om actief deel te nemen. We zullen een veiligheidscultuur beoefenen in de mate dat het mogelijk is om acties te plannen zonder dat ze onderschept worden voordat ze voltooid zijn. Onze burgerlijke ongehoorzaamheid en directe acties staan echter in het volle licht van de publieke opinie, de organisatoren accepteren de risico’s die ze nemen en we hebben online een “noodzaakverklaring” uitgegeven over waarom we geloven dat onze acties gerechtvaardigd zijn. Het gaat er echter niet alleen om dat we naar buiten treden en actie ondernemen, we moeten ook alle aspecten van een regeneratieve cultuur benutten en ook de tijd nemen om na te denken over de vraag of wat we doen effectief is. We vinden het misschien een uitdaging om ons te blijven concentreren op sommige aspecten van dit werk, zoals zelfzorg en voor elkaar zorgen. Er kan een drang zijn om verder te gaan, om “actief” te zijn, maar dit kan leiden tot burn-out.

Het is waardevol als we veranderingen in ons eigen leven aanbrengen om de nodige veranderingen te weerspiegelen, zoals het veranderen van ons eetpatroon, waar we op vakantie gaan enzovoort (persoonlijke verantwoordelijkheid kan echter overdreven worden en is tot op zekere hoogte gebaseerd op voorrecht). Voor al deze uitdagingen vragen we om ruimte, geduld en de bereidheid om nieuwe dingen te proberen om te zien of ze onze doelen ondersteunen.

*Wij waarderen en bewonderen degenen die bereid zijn om “ondergronds” of “geheime” acties te nemen om te vechten voor het milieu en sociale rechtvaardigheid, binnen andere instellingen. Voor de duidelijkheid, en voor de veiligheid van degenen die zich organiseren in Extinction Rebellion is het belangrijk dat we duidelijk zijn dat alle acties die worden ondernomen in de naam van Extinction Rebellion “bovengronds” zijn, dat wil zeggen dat ze in het openbaar worden ondernomen en dat er geen ondergrondse acties worden ondernomen als Extinction Rebellion.

We weten niet hoe dingen zullen veranderen, dus we zijn bereid om te experimenteren en te leren van wat we doen. Door voortdurend vragen te stellen, te reflecteren en te leren over wat elders heeft gewerkt, zullen we verbeteren wat we doen en niet blijven steken in repetitief gedrag. Dit is een actief en doorlopend proces, waarbij individuen en groepen tijd en input nodig hebben om na te denken over wat goed is gegaan en waarom, en wat beter anders gedaan kan worden.

Als beweging zetten we ons in om campagne te voeren voor het recht op leven en voor het toekomstige leven van onze kinderen en de planeet. We erkennen dat we, om de wereld te veranderen, de manier moeten veranderen waarop we denken over relaties en hoe we ze vormen met degenen met wie we werken en samenwerken. De wereld wordt momenteel gedefinieerd door meerdere hiërarchieën van ras, klasse, geslacht, seksualiteit, enz. Voor degenen die lager in deze hiërarchieën staan, is een groot deel van de wereld geen veilige ruimte. Om veiligere ruimtes te creëren, moeten we actief werken aan een voortdurend begrip van hoe deze hiërarchieën werken, zodat we ze kunnen uitdagen en inclusie kunnen opbouwen door onze ruimtes toegankelijker te maken. Daarom, om onze beweging veilig te maken voor iedereen, moet het veilig zijn voor de meest gemarginaliseerden.

Dit principe houdt in dat we ons inzetten voor veiligere ruimtes om inclusiviteit te ondersteunen. Het is ons doel dat iedereen welkom is, ongeacht etniciteit, ras, klasse, geslacht, genderidentiteit, geslachtspresentatie, seksualiteit, leeftijd, inkomen, vermogen, opleiding, uiterlijk, immigratiestatus, geloof of niet-geloof en activistisme ervaring. Elk individu in de beweging is verantwoordelijk voor het creëren en onderhouden van veiligere, barmhartige en gastvrije ruimten. Nieuwe mensen in de beweging moeten expliciet welkom worden geheten. Een eenvoudig startpunt is het naleven van deze kernprincipes.

Fysiek geweld of het aanzetten tot geweld tegen anderen wordt niet geaccepteerd. Discriminerend gedrag, taal of gedrag dat raciale dominantie, seksisme, antisemitisme, islamofobie, homofobie, hanidcapdiscrimintie, klassendiscriminatie, vooroordelen over leeftijd en alle andere vormen van onderdrukking inclusief grof taalgebruik naar anderen toe, tijdens een actie of elders, wordt niet geaccepteerd, noch fysiek noch online.

We erkennen ook dat we complexe wezens zijn en veel verschillende delen van onszelf vertonen op verschillende momenten en in verschillende omstandigheden. Soms zijn we bijvoorbeeld zorgzaam, dan weer veroordelend en dan weer achteloos reactief. Sommige van die delen zijn delen van onszelf die we graag naar voren brengen, en sommige van die delen zijn delen waar we mee worstelen, of waarvan we ons misschien niet eens bewust waren dat ze bestonden totdat ze zich openbaarden. Met deze kennis benaderen we elkaar vanuit compassie en moedigen we elkaar aan om ons zelfbewustzijn te vergroten.

De basis van dit netwerk wordt gevormd door de relaties tussen de deelnemers. We zullen er elke dag aan werken om vertrouwen, respect en wederkerigheid tussen ons allen op te bouwen. We gaan ervan uit dat alle leden goede bedoelingen hebben en zullen reageren op gebrek aan respect. We gebruiken conflictoplossingstechnieken om conflicten op een gezonde manier aan te pakken, zodat onze beweging kan groeien. We baseren ons werk op dialoog, genezing, collectieve transformatie en rechtvaardigheid. We tolereren niet dat we elkaar voor schut zetten of pesten in welke vorm dan ook. Dit vereist dat we eerlijk en duidelijk zijn tegenover onszelf en elkaar; we hebben allemaal vooroordelen en voorkeuren, en deze moeten worden erkend in plaats van er negatief op in te gaan. Het is ieders verantwoordelijkheid om destructieve gewoonten en gedragingen te veranderen.

We erkennen dat onze huidige wereld gestructureerd is door verschillende hiërarchieën op basis van klasse, ras, geslacht, seksualiteit, (on)bekwaamheid enzovoort. Als zodanig wordt ieders ervaring gevormd door zijn positie binnen deze verschillende sociale hiërarchieën. Als zwarte vrouw heb je bijvoorbeeld te maken met andere vormen van onderdrukking dan een blanke vrouw, vanwege de combinatie van ras en geslacht die de ervaringen vormgeeft.

Hoewel we ernaar streven om in een wereld te leven waarin deze hiërarchieën niet langer bestaan, kunnen we binnen ons eigen netwerk niet net doen alsof dat niet zo is. Daarom willen we stemmen die vaak het meest gemarginaliseerd zijn, centraal stellen, door hen de ruimte te geven om te spreken en degenen die dat meestel niet zouden doen, aan te moedigen om leiderschaps- of coördinatieposities in te nemen. Dit gaat niet over beslissen ‘wie het meest onderdrukt is’, maar over bewust ruimte maken voor de mensen die het meest moeten vechten om gehoord, erkend en gerespecteerd te worden.

Concreet betekent dit:

• We sturen coördinerende rollen af naar gemarginaliseerde groepen.
• Onze berichtgeving in de media omvat onderwerpen en stemmen die vaak worden genegeerd (bijv. het verband tussen klimaatverandering en detentiecentra voor immigranten). We proberen echter niet namens iemand anders te spreken.
• Toegankelijkheid is belangrijk (in termen van kinderopvang, rolstoeltoegankelijkheid, niet spreken in vakjargon), zowel voor bijeenkomsten als voor acties.
• We erkennen dat onderdrukkend gedrag sociaal in ons verankerd is, en aan bevoorrechte mensen wordt gevraagd zich in te zetten om hun privileges in twijfel te trekken en open te staan om uitgedaagd te worden.
• We verfrissen degenen die verantwoordelijke posities bekleden zodat macht niet vast komt te zitten.
• We verankeren anti-onderdrukkende praktijken in ons trainingsmateriaal.
• Onze strategie is erop gericht om het werk te doen dat nodig is om echte allianties te smeden met de basisbewegingen van de mensen die het meest gemarginaliseerd zijn.
• We erkennen ook dat mensen soms fouten maken, verkeerde inschattingen maken en misstappen maken, en we proberen vernederende blootstelling te voorkomen wanneer het duidelijk is dat een probleem aan de orde moet komen en moet worden aangepakt.

Het hebben van een database, sociale media en een website; fondsenwerving voor bijeenkomsten, etc., betekent dat er onvermijdelijk een centralisatie is van een deel van de macht. Om machtskwesties die kunnen ontstaan te verzachten, hebben we een Ankerkring, waarvan de rol transparant is en waarin mensen in- en uit kunnen stappen.

Nadenken over deze vragen wordt aangemoedigd: Als jij altijd een rol doet, is het dan mogelijk om iemand anders te trainen om die rol te doen? Als iemand anders een rol op zich neemt, kun je dan van hem of haar leren zodat jij kunt inspringen? Kun je jezelf uitdagen om een meer op de voorgrond tredende rol op je te nemen als dit iets is wat je gewoonlijk niet doet? Neem je de tijd om te leren over macht en privileges? Begrijp je hoe de macht en het privilege die je hebt een effect hebben op andere mensen en op de beweging waar je deel van uitmaakt?

Met beschuldigen en aan de schandpaal nagelen zijn we op de lange termijn niet gebaat. Hoewel een specifieke campagne kan proberen om de schadelijke rol van een instelling te benadrukken, inclusief individuen die voor die instelling werken, is ons uitgangspunt dat we in een giftig systeem leven dat iedereen heeft beschadigd. We kunnen wijzen op gedrag dat ons niet helpt, uitbuit of misbruikt, en we zullen dergelijk gedrag niet tolereren, maar we geven onze liefde of macht niet weg door te beschuldigen en aan de schandpaal te nagelen. Dit geldt ook voor onze interpersoonlijke en groepsdynamiek en voor onze relatie met onszelf.

We omarmen verandering die eenheid in verscheidenheid creëert; we moeten de relaties tussen ons rechtzetten, de interpersoonlijke valkuilen vermijden die voortkomen uit spelletjes die we onbedoeld spelen en de structuren die ons zouden verdelen onder de aandacht brengen. We accepteren dat emoties soms geuit moeten worden, dat een periode van afreageren nodig kan zijn. We vragen elkaar om genade in hoe we emoties delen en om terug te keren naar een basis van liefde, respect en gezelligheid. We moeten medelevend zijn als er fouten worden gemaakt. Fouten zijn kansen om te leren. We zoeken naar manieren om ons te verbinden en te begrijpen. Diep naar elkaar luisteren is een krachtig instrument. We moeten vooral luisteren naar diegenen onder ons die uit groepen komen waarvan de stem vaak het zwijgen wordt opgelegd.

Geweldloosheid houdt onze beweging in leven. We gebruiken geweldloosheid om de ware daders te onthullen van het systematische geweld waar mensen over de hele wereld dagelijks onder lijden. Het is onze strategie om licht te brengen op het onrecht waar te velen elke dag onder lijden. We voelen pijn door het misbruik van de politie en anderen, en we zullen hun geweld aan de kaak blijven stellen door onze discipline. Geweldloosheid is ondubbelzinnig aangetoond als een effectief middel bij massamobilisaties (zie het werk van Gene Sharp en Erica Chenoweth) en daarom baseren we een hoeksteen van onze beweging hierop.

Tegelijkertijd erkennen we ook dat veel mensen en bewegingen in de wereld worden geconfronteerd met dood, ontheemding en misbruik bij het verdedigen van wat van hen is. We zullen diegenen niet veroordelen die hun families en gemeenschappen rechtvaardig verdedigen door het gebruik van geweld, vooral omdat we ook moeten erkennen dat het vaak ons voorrecht is dat ons veilig houdt. We zijn solidair met diegenen die een dergelijk voorrecht niet hebben en zichzelf daarom met geweld moeten beschermen; dit betekent niet dat we alle geweld goedkeuren, alleen dat we begrijpen dat het in sommige gevallen gerechtvaardigd kan zijn. Ook veroordelen we andere sociale en milieubewegingen niet die ervoor kiezen om eigendommen te beschadigen om zichzelf en de natuur te beschermen, bijvoorbeeld het uitschakelen van een frackingplatform of het buiten werking stellen van een detentiecentrum. Ons netwerk zal echter geen significante materiële schade aanrichten vanwege risico’s voor andere deelnemers door associatie.

We erkennen dat we niet op de overheid kunnen rekenen om de wereldproblemen op te lossen. Het heeft de neiging om macht en rijkdom te concentreren in de handen van een zeer bevoorrechte groep, en heeft vaak niet de belangen van de meerderheid van de mensen en de natuurlijke wereld in het achterhoofd. Wij begrijpen dat we onszelf moeten organiseren om onze eigen behoeften te beantwoorden, wat in de context van Extinction Rebellion betekent dat we werken aan machtsevenwicht door de gebruikelijke machtspijlers die ons leven bepalen te verstoren. Daarbij is het onze bedoeling om toegang te creëren tot de middelen die we nodig hebben, zoals democratische structuren die ervoor zorgen dat iedereen een stem en invloed heeft, informatie die komt zonder de vooringenomenheid van de rijken en machtigen, fatsoenlijke gezondheidszorg, onderwijs, sociale zorg en huisvesting, schone energieproductie en wettelijke bescherming om ecocide te voorkomen.

Elke persoon of groep kan zich autonoom organiseren rond de kwesties die voor hen het meest dringend zijn, en actie ondernemen in de naam en geest van Extinction Rebellion – zolang de actie past binnen de principes en waarden van Extinction Rebellion. Op deze manier wordt macht gedecentraliseerd, wat betekent dat er geen noodzaak is om toestemming te vragen aan een centrale groep of autoriteit. Wij promoten ook de ideeën van “holocratie” boven consensus:

• Dat in een groep kan worden afgesproken dat één of twee mensen een specifieke taak voor de groep uitvoeren. Die mensen zijn dan volledig gemachtigd om de taak uit te voeren.
• Ze mogen best advies en feedback vragen, maar ze hebben niemands toestemming nodig om de taak uit te voeren.
• Ze zijn volledig verantwoordelijk voor de resultaten en moeten erover nadenken hoe ze die in de toekomst kunnen verbeteren. Als er iets fout gaat, moeten ze helpen “opruimen”.

Tegelijkertijd, als een netwerk, organiseert Extinction Rebellion zichzelf om te zorgen voor de noden van de mensen die er deel van uitmaken, door te werken aan training in strategische actie voor verandering, door onszelf en elkaar te trainen over kwesties van macht, privileges en hoe te dekoloniseren, door een betere toegankelijkheid te creëren, door te zorgen voor onze emotionele behoeften in de samenwerking, en door tijd te maken voor verbinding en plezier.